υποκοιλαίνω

ΜΑ

παθ. ὑποκοιλαίνομαι

γίνομαι κοίλος («ὑποκοιλαίνεται γὰρ τις ἐκεῑσε θαυμαστὸς λιμήν», Καμέν.)

αρχ.

κοιλαίνω κάτι από κάτω ή λίγο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κοιλαίνω «κάνω κάτι κοίλο»].